ارتباط هوش معنوی و هوش فرهنگی با بهره وری کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

هدف از تحقیق حاضر ارتباط بین هوش معنوی و هوش فرهنگی با بهره­وری کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی است. روش تحقیق از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری این تحقیق کارکنان پژوهشگاه بوده و به علت محدود بودن جامعه، نمونۀ آماری برابر با جامعه (36= n=n) در نظر گرفته شد. برای گردآوری داده­ها از سه پرسشنامۀ هوش معنوی با پایایی (86/0= α)، هوش فرهنگی با پایایی (72/0=α) و بهره­وری سازمانی با پایایی (95/0=α) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل  داده­ها از آزمون کلموگروف-اسمیرونوف برای تعیین توزیع طبیعی داده­ها و آزمون هایt  مستقل، تجزیه و تحلیل آنوای یک­طرفه (anova) و آزمون تعقیبی توکی و برای الگوریتم مدل اندازه­گیری و الگوریتم مدل ساختاری از نرم­افزارهای spss وpartial least square(pls) در سطح معنی­داری) 05/0≥p) استفاده شد. نتایج نشان می­دهد الگوریتم مدل اندازه­گیری تمامی شاخص­های هوش معنوی و هوش فرهنگی تأیید شده و در حد قابل قبولی قرار دارد. میزان رابطۀ هوش فرهنگی و بهره­وری (10/3= t،40/0=r) و میزان رابطۀ هوش معنوی و بهره وری (76/2= t،47/0=r) نیز تأیید شده و در حد قابل قبولی قرار دارد. بین هوش فرهنگی و سن کارکنان (05/0≥ p،10/0= r)، هوش معنوی و سن کارکنان (05/0≥ p ،17/0= r) و بهره وری و سن کارکنان (05/0≥ p،25/0= r) ارتباط معنی­داری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان می­دهد بین هوش فرهنگی براساس جنسیت (05/0≥p و 26/2- = t) تفاوت معنی­داری وجود دارد، اما بین هوش معنوی براساس جنسیت (05/0p ≥ و 09/0 = t) و بهره­وری کارکنان براساس جنسیت (05/0p ≥ و 47/1- = t) تفاوت معنی­داری وجود ندارد. از طرفی، بین هوش فرهنگی براساس مدرک تحصیلی (05/0p≤ و 40/3=f) تفاوت معنی­داری وجود دارد؛ بنابراین با توجه میزان متوسط بهره­وری کارکنان پ‍ژوهشگاه تربیت بدنی، مدیران باید توجه بیشتری به این مهم داشته باشند.